wtorek, 1 października 2013

Biegowy update


Wracam do świata żywych :) Wczorajsza obrona przebiegła ze skutkiem pozytywnym, także mogę odetchnąć z ulgą po ostatnich miesiącach koszmaru. Choć fakt, że nie muszę już pogłębiać płaskodupia nad książkami jeszcze do mnie nie dociera i dla przykładu, jedząc śniadanie odczuwałam niepokój i wyrzuty sumienia, że oglądam Lekarzy, a nie atlas anatomii :D

Drugie ogłoszenie parafialne - tak, jak obiecałam, jeśli do minionej niedzieli nie otrzymam adresu do wysyłki bransoletki, wybieram kolejnego zwycięzcę. Następnym strzałem najbliżej 33 był strzał 25. Ola, wiesz co robić :)

I przechodząc do tematu - biegowy update. Ostatnim razem zwierzyłam się Wam z pierwszych trzech tygodni biegania z planem, dziś miałam zamiar pochwalić się kolejnymi trzema, ale jak się zaraz zorientujecie, coś poszło nie tak ;p

Tydzień 4 rozpoczęłam od 20 min biegu, a skończyłam z nowymi rekordami - generalnie, cały czwarty tydzień to było bicie własnych rekordów! Co ubierałam buty, bach, a to poprawa Coopera, a to 3km prawie sprintem. Nie będę ukrywać, że to zasługa niewiarygodnego wkurwu na promotora - gdyby nie on, nie miałabym w sobie tyle agresji do rozładowania <3

Dwa dni później miałam za zadanie biec 40 min z 3 przebieżkami. Tak, moje ulubione przebieżki <3 Zrobiłam jedną, bo tak dobrze mi się biegło, że kompletnie zapomniałam, jak był plan! Dopiero w okolicy miejsca, w którym zwykle mam kawałek płaskiego do rozpędzenia się, przypomniałam sobie, że te 40 min to nie było takie lajtowe fruwanie..


W niedziele nie pobiegłam, ale postanowiłam nadrobić w poniedziałek. Z braku pomysłu na trasę, udałam się na bieżnie i napierdzielałam, aż poprawiłam Coopera, 1 km, 1 milę i 3 km. Taka jestem ;p

Piąty tydzień biegania zaczęłam we środę i od tego dnia GPS w telefonie ma mnie w poważaniu! Albo łapie sygnał (tak twierdzi) i nie zapisuje trasy, ewentualnie szuka sygnału przez 30 min biegu i nic. Ja tylko na horyzoncie pojawia się Mężczyzna - nagle GPS łapie nadajniki po drugiej stronie globu.. Ale wracając do środowego biegu - 25 min z rana, to pustki na trasie.

We czwartek GPS udawał, że działa, po czym z tyłka zaczął mnie teleportować! Na szczęście tym razem nie zwiedzałam innych kontynentów, więc gotowa byłam jakoś przełknąć ucięte kilometry (45 min biegu to prawie 8 km!), jednak po zgraniu treningu okazało się, że dzięki teleportom przebiegłam 1 km w... 2 minuty.. Także znowu musiałam kasować i wprowadzać dane ręcznie.

Zrezygnowana postawą GPS w sobotę po prostu włączyłam Endo i ruszyłam, jak złapie, to miło, jak nie, to nie będę tracić czasu na łażenie wkoło, marznięcie i denerwowanie się, że nie łapie. Nie, to nie. Trochę szkoda (oczywiście, nie złapał..), bo jeśli w 25 min przebiegłam prawie 4,5 km, to mogły paść tego dnia kolejne rekordy.

W zeszły wtorek zaczęłam tydzień 6 po raz pierwszy - 25 min biegu dookoła osiedla. To był kolejny bieg dla ratowania zdrowia psychicznego. Następnego dnia miałam składać pracę w dziekanacie i chyba podświadomie czułam, że łatwo nie będzie, więc wyżyłam się zawczasu. 
Nie planowałam też tego, co nastąpiło potem, a więc braku kolejnych treningów. Te 4 dni, które miałam na przygotowanie się do obrony były dość szalone i nie znalazłam chęci na bieganie.

Żeby nie było, że rzuciłam bieganie, ooo nie! Dziś zaczęłam tydzień 6 po raz drugi :) Ubierając się w legginsy zdałam sobie sprawę, że tydzień (!!!!) bez biegania i generalnie wątpliwie zdrowego prowadzenia się, zaowocował powrotem boczków (gumka od legginsów utopiła się w tłuszczu). Pewnie do końca tego tygodnia już ich nie będzie, ale szok, jaki przeżyłam już podczas ubierania się, spowodował, że ilekroć łapała mnie zadyszka, jeszcze sobie dokładałam, bo przecież rozlazłam się przez tydzień (co z resztą widać po czasie i dystansie..) :)

 Od tego tygodnia biegam 4x w tygodniu. Trochę mnie to przeraża z powodu braków w garderobie - mam tylko 2 staniki sportowe i chyba będę musiała je suszyć suszarką, by wyschły po praniu na czas :D 

A, i jeszcze zauważyłam, że mnóstwo osób odpuściło sobie bieganie (ja mam zamiar biegać do pierwszego przeziębienia), ścieżki, na których zwykle ciężko było się pomieścić z pozostałymi biegaczami, osobami uprawiającymi walking z kijami (bo w pojedynkę ciężko mówić o polish walking talking), psami i ich nieogarniętymi właścicielami, świeciły pustkami. Minęłam w sumie 4 osoby. To co będzie, jak temperatura spadnie do zera? :D


6 komentarzy:

  1. Ja dobrze wiem co robić! Wymiana barterowa - bransoletka i martini -------> MIODEK Z BUŁGARII :D
    mnie temperatura zaczyna zniechecać do porannych basenów, ech... :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A nawet myślałam się z Tobą wybrać jutro, jednak przypomniało mi się, że pływasz właściwie w nocy ;p

      Usuń
    2. o świcie pierwsze promienie słońca wpadają na halę, kiedy to właśnie kończysz drugą nawrotkę... love it <3

      a serio - piździ, zimno i zasypiam jak wracam :D

      Usuń
    3. Już prawie mnie zachęciłaś ^^


      Prawie.

      Usuń
  2. Ja niestety przez całe lato się obijałam, wynajdując coraz to nowe tłumaczenia, chociaż przynajmniej do połowy sierpnia było po prostu za gorąco (dla mnie) w ciągu dnia, natomiast później wieczory zaczęły zapadać przerażająco szybko (o godzinie 20 jest już ciemno jak w....!) a będzie jeszcze gorzej - ilość przestępstw na mojej regularnej trasie ostatnio drastycznie wzrosła. W związku z czym dzisiaj dopiero odkopałam swoje buty, resztę ekwipunku i dorzuciłam kilka nowych pozycji do plejlisty.
    Rozochocona wybiegłam, by powracać wpatrzona w romatyczny, piękny widok zachodzącego słońca na tle zakręcającej rzeki i... niemal wyrżnęłam twarzą o chodnik, gdyż pod nogi, dosłownie z nikąd, wyskoczył mi wielki szczur.
    Myślę, że to by było na tyle z mojego powrotu do sportu na łonie natury :D

    OdpowiedzUsuń