środa, 31 lipca 2013

Rozrywka w lipcu


W lipcu rozbestwiłam się nieco filmowo. Zestawienie otwiera Imagine obejrzany w ramach Letniego Taniego Kinobrania w Kinie Pod Baranami, które tanie niedługo będzie tylko z nazwy.. Pamiętam te piękne czasy, gdy wszystkie filmy były po 5zł - dziś są po 7zł, a jeśli dystrybutor sobie zażyczył, to i za 10zł! Dokładając do tego publikę z manierami wyniesionymi prosto z multipleksów, robi nam się średnio opłacalny interes - oczywiście dla mojego portfela ;p Film był niezły, opowiada historię pewnego niewidomego człowieka, który przybywa do szkoły dla innych niewidomych i ma nauczać ich, jak radzić sobie w życiu. Szczególnym zainteresowaniem podopiecznych cieszy się jego przemieszczanie się bez użycia laski - bo już przełożony tak łaskawym okiem na to nie patrzy :)

Na drugi kinobraniowy film namówił mnie Mężczyzna. Amour okazał się być ciężkim tematem na sobotnie popołudnie. Poznajemy starsze małżeństwo, których spokojne życie naznacza choroba żony (z tego, co się zorientowałam w trakcie filmu, to udar spowodowany zwężeniem tętnicy szyjnej, z którego wychodzi z niedowładem połowiczym, o dziwo, nie rehabilitowanym!!! Potem ma drugi udar, siejący nieco większe spustoszenie, zaburzenia poznawcze, robi się ciężki klimat na sali). Ogrom poświęcenia, cierpliwości, tytułowej miłości między małżonkami i zakończenie, które z pewnością szokuje, sądząc po reakcji widowni. Gorąco polecam, nawet jeśli komuś z Was ma potem siedzieć na wątrobie przez tydzień - to film, który warto zobaczyć.

Następnego dnia po Miłości, ruszyliśmy z Mężczyzną, Olą i Alex w plener, by w otoczeniu drzew i komarów obejrzeć Źródło (tutaj tytuły kolejnych plenerowych pokazów). Kolejna walka o bliską osobę, a nawet więcej - o nieśmiertelność. Rany, czego w tym filmie nie było!? Jestem pod ogromnym wrażeniem wyobraźni Aronofsky'ego i tradycyjnie nie napiszę nic więcej, prócz: jeśli jeszcze nie miałeś/aś okazji - obejrzyj koniecznie.


Jeśli zaś chodzi o książki, to nie zaszalałam.. Jesienna sonata to pierwsza i jedyna pozycja, którą udało mi się przeczytać. Udało jest tu kluczowym słowem, strasznie męczyłam się z początkiem, toporna i jakaś niespójna narracja, na domiar złego na czytniku rozlazło mi się formatowanie i ni cholery nie wiedziałam, czy to co czytam to myśli Malin, trupa, czy psa. Potem idzie lepiej, pojawia się kolejny nieboszczyk i w końcu jakiś seks (czym byłaby skandynawska powieść kryminalna bez opisu rżnięcia?). Jak komuś się dłuży w podróży, to polecam, z nudów nie uśniecie :p

I na koniec kilka słów o.. żużlu. Tak, byłam na meczu żużlowym (proszę nie sprawdzać daty, dziś nie 1 kwietnia ;p) i co chyba jeszcze zabawniejsze, podobało mi się. W ostatnią niedzielę ruszyliśmy pociągiem (chryste!) do Tarnowa, by dopingować Jaskółki (UNIA Tarnów). Zaliczyłam szybkie piwo i przeszkolenie z zapisywania wyników. Siedzieliśmy na pierwszym łuku, więc miałam pod samym nosem każdorazową walkę zawodników o pozycję. I tonę kurzu/piachu/kiego granitu po którym śmigają zawodnicy, dosłownie wszędzie. Jeszcze po powrocie do domu smarkałam czarnymi glutami, a po kąpieli miałam mini-plażę na dnie wanny :) Ale i tak było super!

A, miałam jeszcze zhejtować Pana Fotografa - ja rozumiem lans, włos na ślinie, ciasne rurki, modne trampy i zniewieściały krok, ale na boga!, jak można robić zdjęcia w okularach przeciwsłonecznych!? Fotografik się znalazł.. :>


Jak u Was z czytaniem w lipcu? Równie kiepsko, czy macie dla mnie jakieś perełki na listę do przeczytania? :)

poniedziałek, 29 lipca 2013


Mój ekshibicjonizm wszedł na kolejny poziom - melduję się na Instagramie!




(Tak się tym jaram, że nie wiem, które zdjęcie wrzucić jako pierwsze.. ;p)

sobota, 27 lipca 2013

Yankee Candle - Honey Blossom

Dziś na tapecie (i w kominku) ostatni wosk z kolekcji Q2 2013, który mam w swoim posiadaniu. Myślałam, że moja przygoda z Q2 skończy się na samplerze z Pinapple Cilantro, a okazało się, że dzięki uprzejmości Ki i Mężczyzny mogłam spróbować też pozostałych zapachów - z wyjątkiem Fireside Treats - powinnam żałować?

Fanką kwiatowych zapachów nie jestem, szczególnie po Jaśminie o północy :) Odpalając wosk pewnego lipcowego wieczoru obawiałam się duszącej kwiecistej woni, mocno pudrowej, bleh. Na stronie producenta dowiadujemy się, że uraczy nas mieszanka nektaru kwiatowego, miód i frezja, do spółki z nutami drzewnymi. Czyli coś dla mnie - miód okej, frezje uwielbiam, nuty drzewne także! Ale mając w pamięci jaśmin, który okazał się wodą kolońską, traktuję opisy producenta z dużą rezerwą ;p

Po odpakowaniu mocno czuć ten kwiatowy nektar. Jest też bliżej nieokreślona świeża nuta, która sprawia, że chcę odpalić wosk. I na początku jest super! Przyjemny zapach, tak jak spacer po ogrodzie znajomych w letni wieczór ;p Niestety po dłuższym paleniu wszelką świeżość zabija mocny, słodki zapach. Mojej ukochanej frezji nie czuć (no, może w łazience..), co jakiś czas pojawia się miód, jednak głównie jest to walka mokrego drewna z nachalnym kwieciem. Trzeba będzie przewietrzyć przed snem :(

Tym samym mam dość mieszane uczucia - może powinnam ograniczyć palenie wosku do 5 min i potem rozkoszować się kwiatowym ogrodem lub ustawić kominek przy oknie, w przeciągu?
A może dać sobie siana i wsadzić wosk do szafy, jako najdroższy odświeżacz? :]

czwartek, 25 lipca 2013

Google Keep - najlepsze notatki ever!

O mojej ciągłej potrzebie notowania i tworzenia list już wiecie, zatem oczywistym jest, że wchodząc w posiadanie smartphona w drugiej kolejności zadbałam o coś do notowania. W pierwszej zainstalowałam Pou ^^.


O Google Keep powiedział mi Mężczyzna. Wcześniej używałam ColorNote i właściwie byłam z niego zadowolona - dawał możliwość tworzenia checklist i umieszczania ich na jednym z ekranów oraz notatek. Wszystko oczywiście kolorowe i funkcjonalne. Jednak minuta użytkowania Keep i przepadłam! Prostota, idealna typografia, energetyczne kolory, notatki głosowe i ze zdjęciem - mój mały raj :) Uchylę dziś dla Was rąbka tego raju, a nuż ktoś się skusi!


Aplikacja jest darmowa, wymaga jednak co najmniej Androida 4.0.3. Jak dla mnie brakuje tylko możliwości rysowania (Mężczyzna ma coś takiego na tablecie, cudo!), ale notatki ze zdjęciem poniekąd to rekompensują. 


W prosty sposób można też zmieniać kolejność notatek, nawet podpunktów na listach to-do. Stare wynurzenia archiwizujemy ściągnięciem notatki w bok. A najlepszy bajer, to że nasze notatki zapisują się w chmurze, więc po wejściu na stronę http://drive.google.com/keep mamy do nich dostęp. Dla freaków organizacji czasu jak znalazł :p

Jakie są Wasze ulubione aplikacje - macie też fioła na punkcie zapisywania wszystkiego (względnie kiepską pamięć ;p)?


wtorek, 23 lipca 2013

O ściśniętych jajach opinia moja ^^

Na fanpejdzu Galerii Krakowskiej popołudniową porą pojawiło się kilka zdjęć z metamorfozy Pana Artura. Metamorfozy proponowane przez stylistki tejże galerii generalnie należą do kategorii grubych porażek, co już zdążyło przejść do porządku dziennego. Z resztą, wystarczy na nie spojrzeć i wszystko staje się jasne :)

Jednak dzisiejszy debiut Pana Artura wzbudził falę niebywałego ożywienia w szeregach lajkujących Galerię Krk. Trudno jednak przejść obojętnie wobec takiego zdjęcia:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=640026069350040&set=a.640025519350095.1073741876.109110209108298&type=1&permPage=1 (także link do dyskusji..)
Gdyby w kimś jeszcze tliła się nadzieja, że jest inaczej - po lewej zdjęcie przed, po prawej - fail po. Moderatorzy fanpejdża usunęli kilkadziesiąt komentarzy, apelując, by to co piszemy było konstruktywne i nie obrażało Pana Artura. Obawiam się (a nawet jestem pewna, sądząc po treściach, które moderatorzy usuwali, a które w moim odczuciu nie były obraźliwe), że moja opinia nie sprosta tym wymaganiom :D

Na zdjęciu sprzed metamorfozy widzę przeciętnego mężczyznę, jakich na ulicach naszego miasta nie mało. Człowiek ten nie wyróżnia się niczym, jest niezauważalny, co zapewne uznano za wadę i rzecz, którą koniecznie należy zmienić. Pan Artur otrzymał więc nową fryzurę, która co prawda robi coś dziwnego z jego twarzą, ale na pewno jest ciekawsza od wyjściowej. Nie omieszkano też walnąć tapety na twarz, która, co widać na zdjęciu po lewej, wymagała zamaskowania niedoskonałości i zmatowienia niebywałego łojotoku..
Ubrano Pana Artura w obcisły, za krótki podkoszulek i dziwną czarną marynarkę (że dziwną, to kwestia gustu, mój Mężczyzna musiałby się jej pozbyć ;p). Lecz dochodząc do sedna - niebieskie spodnie.. że są niebieskie dotarło do mnie dopiero, gdy mój mózg przetrawił pierwszy męski camel toe. Że niebieskie - znów rzecz gustu, że za ciasne - bez dyskusji. Nie przekona mnie żadne tłumaczenie, że taka moda, że na pewno nie uciska mu jąder, że obrażam jego uczucia wytykając źle dobrane gacie. No, sorry. Patrzę na fotkę i widzę genitalia Pana Artura, kusą koszulkę i tapetę na czole. Jedno jest pewne - obejrzałabym się za nim na ulicy. Tyle, że na mojej twarzy malowałoby się coś na kształt źle maskowanego zniesmaczenia, a domyślam się, że nie takiego efektu oczekiwał Pan Artur po udziale w metamorfozie.

Uff, jak dobrze mieć bloga i móc wyrazić nań swoją opinię bez obawy, że za użycie sformułowania camel toe oraz słów wysoce obraźliwych, tj. jądra i tapeta, mój komentarz zostanie usunięty. 
Co do konstruktywności mej opinii, zawrę ją w jednym zdaniu: Panie Arturze, proszę sobie więcej tego nie robić.


niedziela, 21 lipca 2013

Run For Beata Kraków

W piątek brałam udział w biegu charytatywnym dla Beaty Jałochy (wspominałam o niej jakiś czas temu). Do przebiegnięcia była rundka wokół krakowskich Błoń + dystans do dopełnienia 5 km. Szybciutko potwierdziłam swoją obecność na fejsbuniu i zabrałam się za przygotowania ;p

Darek Jankowicz - http://www.artofmind.pl/pf/run-for-beata/

Przygotowania te ograniczyły się w sumie do zakupu nerki, niestety nie takiej, jaką chciałam i sobie obiecałam w tym miesiącu - stanęło na biedronkowej saszetce na biodra za oszczędne 15zł. Zgrałam też na iPoda kilka energetycznych kawałków.


Na miejsce zbiórki (kamień papieski) dotarłam nieco spóźniona, ominęło mnie kilka grupowych fotek przed oraz przemówienia związane z organizacją. Oj tam ;p Najważniejsze, że zdążyłam na sam bieg i ciekawą rozgrzewkę. Darek Kaczmarski postawił na prostotę. Nie wiem jak inni, ale ja byłam rozgrzana już od samego stania na słońcu, a po tych kilku podskokach oblana potem, więc z wdzięcznością przyjęłam zapewnienia trenera, że będzie delikatnie. I było, jednak trzeba wspomnieć, że właściwie każda partia ciała została rozgrzana - profesjonalista, nie ma co ;p

Po rozgrzewce ustawiliśmy się na alejce - na pierwszy ogień poszły osoby na rolkach i rowerach, trzymające transparent, za nimi ruszyliśmy my, biegacze różnej maści :D Jednak  niezależnie od poziomu umiejętności, prawie każdy przy odliczaniu do startu chwycił się za telefon, Garmin, czy inne cudo do pomiaru czasu. Ja biegłam na iPodzie, bo mój kochany smarkfon raczył z dupy zgubić 60% naładowania i na Błonia zajechałam z 24% baterii... 

3..2..1..START!! Ruszyliśmy, początkowo ślimaczym tempem, ale śledziła nas telewizja (od 2:53) i kilka obiektywów, więc trzeba było trzymać fason ;p Z resztą, potem jak ruszyli, tak goniąc czołówkę poprawiłam swoją życiówkę na 5 km ;p Nim jednak skupiłam się na biegu, miałam małe zderzenie z Panem Policjantem.. raczyłam zawiesi oko i ucho na panu Darku i uwadze mej umknął radiowóz (obstawa meczu na Wiśle) i stojący przy nim panowie w mundurach -.- z całą swoją gracją i impetem wpakowałam się w jednego z nich, gubiąc przy okazji identyfikator - na całe szczęście nie zostałam uznana za zagrożenie, a mój czyn za napaść na funkcjonariusza na służbie, także nie siedzę teraz w areszcie ;p

Co do samego biegu, to pierwszy kilometr, a nawet dwa poszły mi nieźle - to chyba kwestia adrenaliny i całej ekscytacji związanej z udziałem w tym evencie. Na ul. Na Błoniach jest delikatny podbieg, na nim w końcu się zdyszałam, potem zbieg al.Focha, przy kamieniu Piłsudskiego czekają na nas organizatorzy z posiłkiem regeneracyjnym ^^ i znajomi biegnących, doping pełną parą, bo przed nami jeszcze dokładnie jedno okrążenie. Biegnę, łapię w końcu swój rytm, playlista dodaje sił, biorę też pierwszy łyk napoju, bo, mimo wieczorowej pory, gorąco jak skurczybyk! Słońce wali w plecy i pojawia się pierwsza wątpliwość - a co, jak padnę? :D Dobiegam na zakręt i na al. 3 Maja uderza mnie zimne, schłodzone pobliskimi drzewami powietrze -taaaak, tak mi wiej! Kryzys trzyma mnie jeszcze do miejsca, skąd startowaliśmy i powiem Wam, że najbardziej dumna jestem z siebie właśnie w takich momentach - gdy wygrywam walkę rozgrywającą się w mojej głowie i biegnę dalej, choć już 100x chciałam zwolnić/przejść do marszu. Minąwszy kamień papieski szukałam wzrokiem zgubionego identyfikatora, niestety przepadł (może Pan Policjant wziął na pamiątkę? ;p), a po skręcie w Piastowską dostałam takiego powera, że ten ostatni kilometr przebiegłam najszybciej. Na metę dobiegłam z czasem 00:32:38 i już plułam sobie w brodę, że jest gorzej, niż zwykle, ale po zgraniu treningu okazało się, że trasa miała ponad 5 km i wyszło na to, że życiówka pękła, lol..


Po biegu ustawiliśmy się do grupowego zdjęcia, dostaliśmy też owoce, woda lała się strumieniami - jak na te kilka dni przygotowań, organizacja była na wysokim poziomie. Ale co najważniejsze, podczas samego biegu udało się zebrać prawie 3 tysiaki dla Beaty!! Lubię to.

Darek Jankowicz - http://www.artofmind.pl/pf/run-for-beata/

wtorek, 16 lipca 2013

DIY: Posprzątaj na Facebook'u!

Po lekturze ostatniego posta na blogu Styledigger postanowiłam wcielić w życie punkt 2 i posprzątać nieco w szafie - nie dlatego, że uważam, że mam za dużo ciuchów, czy chcę kupować ich mniej - raczej dla zorientowania się co potrzebuję jeszcze dokupić ;p Ale sprzątanie szafy to u mnie wyzwanie na średnio dwa dni (ooo, jaka fajna bluzka, ubiorę! sukienkę też przymierzę..), więc postanowiłam odłożyć je na nieco luźniejszy czas. Pozostając jednak przy wątku porządkowania, postanowiłam zrobić coś, co obiecuję sobie od ponad roku - posprzątać w końcu na fejsie.


Przez cztery lata użytkowania facebooka udało mi się zalajkować tysiące stron, o których dziś nawet nie pamiętam lub ich nie czytam oraz dodać do znajomych prawie dwieście osób (tak, jestem aspołeczna), z czego jakieś 3/4 jak już coś wrzuci na tablicę, to dziw człowieka bierze, że w realu są tacy normalni ;p Efekt tego jest taki, że wracam po całym dniu do domu, siadam przed kompem, a potem pół godziny przeglądam fejsa, brnąc przez masę bzdur i wynurzeń na osi czasu, szukając czegoś istotnego. Lub godnego lajka. Zapewne nie jestem odosobniona w tym przypadku, więc chwytajcie miotły w ręce i do boju ;p

Na początek najtrudniejsza kwestia. Jak już wspomniałam, mam prawie 200 osób w znajomych, z czego z wieloma nie utrzymuję szczególnie bliskich kontaktów. Kilku nie widziałam od lat. Jedną nie pamiętam skąd znam ;p W sumie mogłabym ich pousuwać, ale cóż mi oni wadzą!? Czasem nawet napiszą coś sensownego. Większy problem mam z osobami, które 1) zapraszają mnie do gier, 2) wrzucają masę zdjęć w ciągu dnia (załóżcie se bloga, to pomaga ;p), 3) pierdolą. 
Rozwiązanie: usuwamy z aktualizacji - niestety po tym zabiegu ominą nas też treści, które potencjalnie nam się spodobają, zatem nie stosuję go często. Ale jak ktoś wybitnie mnie wkurzy, to nie ma zmiłuj!

Na profilu znajomego najeżdżamy kursorem na Friends i odznaczamy Show in News Feed

Takie wywalanie z aktualności staram się czynić na bieżąco - ciężko przejrzeć profile wszystkich znajomych i zdecydować, czy wywalać ich lub nie - w końcu chodzi mi o tych najbardziej spamujących.

Warto co jakiś czas zobaczyć, czy strony, które kiedyś polubiliśmy, bo miały fajną nazwę, dalej są tymi stronami - sprzedawanie stron, które mają kilka tysięcy lajków nie jest jakąś nowością, natomiast nagła zmiana strony I love pesto w coś opisane chińskimi znaczkami z gołą pięknością na profilowym może nieco zdezorientować jakiegoś znajomego, który z nudów buszuje po naszym profilu :)

'More' to prawdziwa kopalnia ciekawostek o nas! Na początek rozprawimy się z lajkami..
Proponuję przejrzeć wszystkie zakładki..
Pomysł niestety nie przyjął się, strona nie jest aktualizowana od miesięcy, a więc - OUT!
Czynność powtarzamy dla wszystkich zakładek - filmy, książki, seriale, ja w sportowcach znalazłam stronę Budzik mnie obudził, ale nie przekonał ;p co akurat jest prawdą, ale czy muszę się tym chwalić na fejsie?

Do sprzątania własnej tablicy/osi się nie zabieram, bo nie śmiecę na niej jakoś wybitnie. Jeśli Wam zdarza się szerować co drugie zdjęcie, bo można wygrać kubek lub szlafrok, a konkurs zakończył się rok temu - możecie je już usunąć.

Porządek na fejsie - polecam, Natik ;p

niedziela, 14 lipca 2013

Yankee Candle - Q3 - Vanilla Chai & Lake Sunset

Traumę piątkowej wizyty u stomatologa załagodzić może tylko jedna rzecz - aromaterapia. Ponieważ ze Starowiślnej na Miodową daleko nie jest, więc po wierceniu dziury w zębie, powierciłam dziurę w brzuchu D. i udaliśmy się do woskowej świątyni. Przynajmniej miał mnie kto wyprowadzić, gdy po dorwaniu szukanych wosków zasadzałam się na następne ;p

A szukałam oczywiście nowej kolekcji jesiennej Q3 2013 - sześć (w UE cztery) zapachów, które umilać nam mają bolesny koniec lata i kilka miesięcy pory deszczowej. Mowa o Cozy Sweater, Lake Sunset, November Rain, Pumpkin Wreath, Salted Caramel i Vanilla Chai. Czytając ich opisy na stronie producenta, najbardziej napaliłam się oczywiście na te, które na nasz rodzimy rynek nie zawitały.. Jeśli ktoś jakimś cudem dorwie Cozy Sweater, dostanie ode mnie blachę borówkowych/jagodowych muffinów!

Gdy w końcu rzucili nowości do sklepów, okazało się, że na Miodowej śpiewają sobie po 7zł za woski z nowej kolekcji, zdziercy, na cudzym uzależnieniu żerować będą! Na allegro znalazłam je po 5.50zł, ale doliczając przesyłkę, powinnam zamówić więcej, by nie wyszło na to samo, ale ponieważ staram się nie szaleć, bo na kołka kasa sama się nie uzbiera, więc postanowiłam ograniczyć się do dwóch zapachów. I tak padło na Vanilla Chai i Lake Sunset :)


Wczoraj byliśmy z D. w kinie, a potem na Bubble Tea i choć pogoda nie rozpieszczała, to szkoda nam było rezygnować z tych kulturalno-kulinarnych planów. Niemniej po powrocie do domu miałam ochotę zakopać się w pledzie i już nigdzie nie wychodzić. Podgrzałam sobie obiad i zaparzyłam waniliową herbatkę ;p


Jeśli mam być szczera, to ja nie wiem kto raczył nazwać to coś waniliową herbatą, serio. Ilość korzennych przypraw przebija się nawet przez folię i ani przez chwilę po rozpaleniu nie znika. Wanilii brak. Ukruszyłam tak tyci kawałek, że ledwo widać ubytek, a zapach momentalnie obiegł całe mieszkanie. I choć wkurza mnie, że po raz kolejny opis rozmija się z rzeczywistym aromatem, to Vanilla Chai jest nawet przyjemnym zapachem i cieszę się, że będziemy spędzać ze sobą długie listopadowe wieczory ;)

Dzisiejszy dzień zaczął się dla mnie w porze obiadowej przeciętnej polskiej rodziny ;p Uroki imprezowania. Za co się nie zabiorę i tak mi nie wychodzi, nie potrafię się skupić (już nawet chciałam usiąść i pisać pracę!). Postanowiłam więc odpuścić, przynajmniej do wieczora i zająć się lekturą średnio wymagającej książki. I odpalić drugi wosk.


Po pierwsze - ten wosk ma piękny kolor. Pudrowy róż, naprawdę szkoda mi go kruszyć. Do tego delikatnie przebijający przez folię zapach, mmm :) Po odpaleniu długo nie dzieje się nic. Przestawiam kominek bliżej okna, by podmuchy wiatru przygnały do mnie zapach. Pogrążona w lekturze nie wiem ile czasu mija, nim w końcu jakiś aromat się pojawia ;p Tylko, co to jest? Ekspertem nie jestem, ale po mojemu czuć piżmo (co jak co, ale piżmo poznam ;p), w przeciwieństwie do dotychczas palonych wosków z tą nutą, ten jest dużo delikatniejszy, słodszy. Słodkie, delikatne piżmo, a to nowość :) Początkowo przypominał mi A Child's Wish, jednak po kilku minutach wyraźnie czuć, że zachód słońca nad jeziorem kwiecisty nie jest. Natomiast jest wyjątkowo błogi i przyjemny - plasuje się u mnie na zaszczytnym drugim miejscu best wosk ever ;p

Przepraszam za kiepskie foty - światło było złe ;p

czwartek, 11 lipca 2013

Pohasałam!

Nie mam weny na pisanie tutaj, bo jak oszalała piszę dyplomową. Po poniedziałkowej burzy emocji dostałam takiego kopa wewnętrznego, że nic, tylko korzystać :) Chociaż wczorajsze kilka godzin poświęcone na znalezienie jakiegokolwiek źródła do podziału węzłów chłonnych pachowych na piętra tak mnie zirytowało, że miałam ochotę pieprznąć tym wszystkim i przemyśleć karierę operatora małej koparki. Ale nie o planach na przyszłość chciałam napisać, a o bieganiu!


Otóż wczoraj, po prawie miesięcznej przerwie, wdziałam buty i poleciałam do Swoszowic. Właściwie to nie miałam takiego zamiaru, celowałam w lajtowe 3 km na rozruch, ale jak zwykle poniósł mnie melanż i na podbiegu do Swoszo zdałam sobie sprawę gdzie jestem i ile mam na liczniku. Poniżej zrzut z endomondo - szału nie ma, choć, uwaga, pisałam Wam w lipcowym motywatorze, że chcę na parkrun zejść poniżej 30 min na 5 km, a co się okazało po zgraniu treningu? Poprawiłam swój czas na tym dystansie o całe, szalone, nieprawdopodobne i godne laurów 8...sekund -.-


Po raz pierwszy też mój smartphone raczył złapać sygnał GPS, więc mogłam potwierdzić swoje przypuszczenie, że iPod przez te wszystkie lata oskubał mnie z kilkudziesięciu kilometrów na pewno, jak nie więcej! Kłamliwa bestia :)


A dziś w grodzie Kraka zawitała pora deszczowa, potwierdzając moją teorię, że jak tylko zacznę biegać, to na pewno coś się stanie i nie będę mogła robić tego regularnie ;p Oczywiście dziś i tak nie zamierzałam hasać, ale coś czuję, że do jutra nie przestanie prać żabami, oj nie!

Ktoś z Was coś biega? Może zrobimy sobie rywalizację na endo, co? :>

poniedziałek, 8 lipca 2013

Natikowa bransoleta + uzupełnienia w zakładce Koraliki

Motywator lipcowy działa :)
Dziś pierwszy powód do dumy, ukończyłam jedną z dwóch obiecanych sobie bransoletek. Proces czasochłonnego i niezwykle skomplikowanego procesu nawlekania czternastu koralików na elastyczną żyłkę, za który niejaka Wendzikowska liczy sobie od 180zł wzwyż (a efektami obdarowuje średnio zachwycone gwiazdy) wrzucam poniżej. Pomysł na wyginanie drutu na kształt liter podsunął Mężczyzna.


Obiecałam też Ewie na dniach zdjęcia bransoletek, które stanowić będą nagrody dla uczestników Letniej akcji: Pocztówka z wakacji. A jak już chwyciłam za aparat, to zrobiłam też zdjęcia innych bransoletek, obrobiłam kilka kolejnych, więc w zakładce Koraliki zrobiło się tłoczno :)


Dzisiejszy dzień już od rana obfituje w wydarzenia - Internety do mnie wróciły po całym dniu odwyku (dotarło do mnie, jak wiele codziennych czynności mam uzależnione od neta - rozkłady jazdy komunikacji, jakiekolwiek informacje, blog.. nawet pracę magisterską mam w chmurze!), tytuł magistra uzyskało też dziś kilka bliskich mi osób ze studiów - przyjemnie było widzieć tę ulgę na ich twarzach po wyjściu z sali, szczególnie, że w przeciwieństwie do tego, co czytam na Waszych blogach, nam nikt pytań wcześniej nie podaje. Z drugiej strony ukłucia żalu, że ja ze swoją kulą u nogi będę człapać jeszcze kilka miesięcy.

By już nie smęcić, życzę Wam udanego tygodnia - zrealizowania choć jednego postanowienia, działającej klimy w śmierdzącym tramwaju oraz neta na posterunku, gdy go potrzebujecie ;p


piątek, 5 lipca 2013

Yankee Candle - Summer Scoop

Dawno nie było woskowego wpisu :) 
Summer Scoop, pochodzący z tegorocznej kolekcji Q2, miał stać się moim ulubionym aromatem w letnie dni. Jednak ostatnie letnie dni przyniosły mi jedynie chorobę i zatkany nos, więc z degustacją pucharka truskawkowych lodów musiałam nieco się wstrzymać. Ale, oto jest!

Po zdjęciu folii zapach był dziwnie sztuczny, zaczęłam się nawet wahać, czy nie odpuścić i rozkoszować się ukochanym melonem. Ale mięciutki (znowu! w UK mają jakieś inne woski!?) wosk sam kruszył mi się w palcach, uparcie wpadając do kominka. No dobra, jak tam chcesz, truskawo ;p Po rozpaleniu zapach nabiera mocy! I wiecie co? Żaden tam pucharek lodów, żadne koktajle, truskawki, czy co tam Wam przyjdzie na myśl. To jest niekończący się lizak Chupa Chups truskawkowo-śmietankowy! Nie czuję żadnego orzeźwienia, jedynie słodycz. Stanowczo jest to za ciężki zapach, jak na letnie wieczory, szczególnie upalne, ale we wrześniu może być z tego wielka miłość :]

środa, 3 lipca 2013

Motywator lipcowy

Jestem dzieckiem list, żółtych karteczek i kalendarza, w którym zapisuję wszystko. Inaczej czas przecieka mi między palcami w zatrważającym tempie! Co ciekawe, zawsze irytowała mnie Babcia T., która potrafiła obudzić małą Natkę o 8 w wakacje i przez pierwsze pięć minut po przebudzeniu opowiadać, co mamy danego dnia do zrobienia - co do minuty! I, o ile mówienie do mnie z rana i ograniczanie mojej porannej toalety do 5 min dalej uważam za zamach na moją osobę, tak sama idea planowania dnia po tych kilkunastu latach okazała się być zbawienna. Bo jestem leniem i nierobem. Więc bez planu zrobię tylko to, co lubię i jest przyjemne ;p

ZAWODOWO
Każdy zawód medyczny wymaga ciągłego samokształcenia. Szczególnie, że ilość materiału, jaką wtłoczono nam do głów przez pięć lat dość szybko się ulatnia, chowając się w zakrętach, czy komorach mózgu i pojawia się głupie uczucie niedouczenia. Po ostatnim semestrze, gdy okazji do wykorzystania swojej wiedzy w praktyce było stanowczo za mało, czuję, że pewne kwestie powinnam powtórzyć - w końcu na tym polega proces zapamiętywania - na powtarzaniu i odświeżaniu wiadomości. I tak, na pierwszy ogień idzie podstawa podstaw, a więc testy kliniczne. Postanawiam powtórzyć sobie testy kliniczne i dla każdego stawu wybrać po 4-5, które najbardziej mi się przydadzą. Masochizm level 100.
 
KORALIKOWO
Ostatnio zakochałam się w technice double spiral rope, a ponieważ wszystkie bransy, które zrobiłam znalazły nowe właścicielki, więc popełnię jeszcze jedną dla siebie. Albo dwie. Ewentualnie siedem ;p Po drugie, zdecyduję się w końcu na kamienie, kupię je i wykończę moją natikową bransoletkę.

 
BIEGANIE
Tego postanowienia boję się najbardziej - ostatnie dwa tygodnie to niekończąca się choroba i obawiam się powtórki z rozrywki, jeśli tylko cokolwiek zaplanuję. Gdyby jednak udało się wyzdrowieć, chcę przynajmniej raz pobiegać nad Wisłą. Moje stałe trasy mnie nudzą. Pod koniec lipca chcę sprawdzić się w parkrun. Na endomondo stoi, że 5km robię w 31min i wypadłoby zejść poniżej tych 30min, bo wstyd na dzielni..


FESTIWALOWO
W sierpniu, jak co roku, kołk (Coke Live Music Festival)! Trzeba hajs odłożyć i zakupić wymarzoną nerkę od Joanka-z (np. z króliczkiem ^^) - obiecuję ją sobie co festiwal, ale zawsze znajdzie się coś innego, ważniejszego..



Myślę, że jak na pierwszy raz wystarczy. Liczę, że podobnie jak przy charmsach i szminkach, jak coś napiszę na blogu, to rzeczywiście to zrobię, bo będzie mi przed Wam wstyd, że tylko paplam, a nic z tego nie wynika :)

poniedziałek, 1 lipca 2013

Rozrywka w czerwcu

Lipcowe blogowanie otwiera wspomnienie czerwcowych przyjemności - książka i film - jedyne, co udało mi się przemycić między toną zaliczeń, egzaminów, przegranych walk o obronę i wycieczek do Skotnik. Te ostatnie znacząco przyczyniły się do podtopienia lodowca o nazwie książki do przeczytania i choć ubytek już uzupełniłam, to cieszę się, że cokolwiek się w tym temacie ruszyło. Już zaczynałam się o siebie martwić :)


Pierwszą z dokończonych w czerwcu książek była Przygoda z owcą Murakami'ego. Jestem ogromną fanką stoicyzmu i depresji buchających z książek tego autora. Tym razem smaku dodaje pokręcona do granic możliwości i zdrowego rozsądku fabuła. Jak zwykle, bohaterem jest człowiek, któremu właśnie skończyło się dotychczasowe życie, wynikiem przedziwnych okoliczności przeżywa niezłą przygodę (przyjmując ją bez krzty zdziwienia - gdybym ja musiała popierniczać przez pół kraju za nieistniejącą owcą, z pewnością nieco bym się buntowała ;p), po czym wraca w odmęty swej szarej egzystencji. Do tego wszystko pojmuje, zawsze zna powody zachowań innych, taki typowy dojrzały i pogodzony z życiem mędrzec (a nie ma jeszcze trzydziestki..). Jedyne, co mi zgrzytnęło w tej książce, to końcówka - gdy opuszcza górskie rejony i spotyka podwładnego Szefa, kierując go na imprezę. Przecież wiedział co to za impreza! Chwilowe zaćmienie, czy zemsta za zabawę jego życiem? :>

Druga pozycja to raczej przestroga. Dotychczas słyszałam wiele pozytywnych opinii o twórczości pani zwanej Alex Kava. Nie były to na tyle entuzjastyczne słowa, bym zapragnęła przeczytać cokolwiek spod jej pióra, ale gdy przypadkowo weszłam w posiadanie Cieni nocy - dzieła wspomnianej już Alex K. oraz jej przyjaciółek, E.Spindler i J.T.Ellison - postanowiłam głębić jej fenomen. Do lektury zabrałam się w drodze na drugi koniec miasta - godzina podróży w MPK w jedną stronę, godzina w drugą i nagle okazało się, że skończyłam książkę! Trochę mnie to zdziwiło, bo do samych napisów końcowych czekałam na rozwój akcji :D Idea tego dzieła opiera się na ściganiu tego samego seryjnego mordercy przez trzy w/w autorki - niewątpliwie plusem jest to, że nie zauważyłam kiedy zmieniał się narrator, nie było zgrzytu typu 'napiszę to w swoim stylu' (choć nie czytałam niczego z repertuaru tych pań, być może wszystkie piszą na jedno stylistyczne kopyto). Sama fabuła mogłaby być lepiej rozbudowana. Przez lepiej rozbudowana mam na myśli: jakkolwiek rozbudowana. Niech coś się dzieje! Kurcze, trup się sieje, a napisane to jest tak, jak dobre rady w kalendarzu ściennym mojej babci (takim z odrywanymi kartkami) - nuda. Tym samym wyleczyłam się z Alex K. na dłuuugi czas.

Zmęczyłam też (w końcu!) Plac dla dziewczynek Leny Oskarsson. Książkę przygarnęłam podczas ostatnich Targów Książki, skuszona promocją na stoisku Czarnej Owcy i pozytywnymi w tamtym czasie opiniami o niej. Dziś w recenzjach pojawiają się przede wszystkim domysły co do osoby autorki (a może jednak Polka?) i tłumacza (jakaś totalna świeżynka albo najgorszy pseudonim świata). Rozumiem, że na fali popularności szwedzkich kryminałów można wypromować dosłownie wszystko, ale jak już chce się kłamać, to można zrobić to lepiej. W trakcie lektury odnosi się dość mocne wrażenie, że autorka, nawet jeśli jest Szwedką, ma świetne rozeznanie w polskiej kulturze i postrzeganiu realiów tamtejszego życia przez nasze społeczeństwo. Tak jakby autorka pisała powieść pod polski rynek czytelniczy. Przypadek? Nie sądzę ;p
Niezależnie od tego kto książkę napisał, warto poświęcić dwie linijki na podsumowanie treści: było nieźle. Trup jest, więc pod kryminał się podciągnie. Miałam swój typ co do mordercy i się nie sprawdził, przyznam też, że końcówka jest niezłym hardcorem (choć ilość wulgarnych wątków przewijających się przez karty książki jest dość imponująca i szybko można się przyzwyczaić). Ponoć o prawa do sfilmowania tego dzieła szwedzkiej psycholożki (no, ja pierdolę..) biją się dwie wytwórnie (tja, a ja mam zamiar wydać historyjkę o wężowniku ;p), a sama autorka zapowiedziała kolejną powieść - Czarne tango. Jeśli to drugie się powiedzie, chętnie przeczytam.

Przeczytałam jeszcze Tektonikę uczuć Schmitta. Kilka dni zastanawiałam się, co o niej napisać, prócz tego, że była rewelacyjna i bardzo ją Wam polecam. Chyba tylko tyle, że już ostrzę pazury na kolejne książki tego autora :)


Pulę obejrzanych dzieł otwiera The Great Gatsby. Na wstępie przyznaję, że nie widziałam wersji z 1974 roku, z Redfordem i Farrow - w lipcu nadrobię ;p - także moje średnie zachwyty nie są podyktowane hejtowaniem wszystkiego, co już było, a teraz jest odświeżane dla kasy. Choć Dirty Dancing do dnia dzisiejszego przeżyć nie mogę.. No, ale Gatsby! Już wiecie, że mnie nie porwał. Leonardo super-hiper solaryczny, nigdy nie byłam jego fanką, ale ta rola poszła mu nieźle - rzeczywiście, w jego uśmiechu było coś dodającego otuchy i pewności siebie, ale już spojrzenie, którym obdarzał niewiasty jakoś nie było spełnieniem moich marzeń :) Spełnieniem moich marzeń mogłaby być impreza w jego domu (Gatsby'ego, ofc), jak to podsumował Mężczyzna - gruba impreza. Właściwie to tylko scena, gdy Nick pojawia się na swojej pierwszej potańcówce u dużego G, scena potrącenia kochanki Toma i ta, której tłem była piosenka Lany Del Rey, wzbudziły szybsze bicie mego serca (plus strzał oddany do Leo - aż podskoczyłam w fotelu :D). To trochę za mało, by film mnie zachwycił, ot, przyjemny obraz.

Więcej wrażeń oczekiwałam od Poradnika pozytywnego myślenia. O książce krótko wspominałam w poprzednim czytelniczym wpisie - narracja irytująca, fabuła wciągająca. Czyli dobry materiał na film. Niestety, okazało się, że to co opisane w książce, a to co na ekranie, to dwie inne historie. Siedziałam i cały film komentowałam, że to przecież nie tak było (rozumiem, że film często pomija mniej ciekawe wątki, nagina nieco fakty, ale tutaj scenarzysta mocno się zagalopował). To, i pierwsze oznaki infekcji która mną miotała przez kolejne dni, nieco rozpraszały mój odbiór filmu. Czy polecam? Jeśli ktoś nie czytał książki - proszę bardzo, film jest niezły. Osoby po lekturze, podobnie jak ja, będą psioczyć przez 2h ;p

Liczę, że lipiec okaże się dla mnie łaskawszy - przede wszystkim zdrowszy i spokojniejszy. Niech choć 1/3 z moich planów się spełni, a będzie naprawdę dobrze :)